نتایج پژوهش پرستاری در کشور نشان داد که پرستاران و پزشکان به ترتیب بیشترین و کم‌ترین سلامت معنوی و برعکس کم‌ترین و بیشترین رضایت شغلی را داشتند. همچنین ارتباط معنی‌دار سلامت معنوی با رضایت شغلی نشان داد بهره‌گیری از آموزه‌های دینی و معنوی می‌تواند رضایت شغلی کارکنان را افزایش داده و به بهره‌وری بالای سازمانی منجر شود. آموزش‌های لازم جهت ایجاد حس تعهد و دل‌بستگی، کاهش استرس و ایجاد حس معنوی و نیز ثبات وضعیت استخدامی کارکنان و ازدیاد حقوق آن‌ها پیشنهاد می‌شود.
به گزارش پایگاه خبری نظام پرستاری تهران، در این مطالعه توصیفی- همبستگی، تعداد ۳۳۰ نفر از کارکنان شبکه بهداشت و درمان خوی به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای وارد مطالعه شدند. داده‌های موردنیاز توسط دو ابزار سلامت معنوی پالوتزیان و الیسون (۱۹۸۳) و مقیاس رضایت شغلی هرزبرگ (۱۹۹۶) جمع‌آوری شد. داده‌های گردآوری‌شده با نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. کلیه ملاحظات اخلاقی در این مطالعه توسط پژوهشگران موردتوجه قرار گرفته است.
۱۰.۷ درصد نمونه‌ها دکترای پزشکی، ۸۵ درصد کارشناس، ۴.۳ درصد کارشناس ارشد بودند. ۱۳ درصد از وضع مالی خود ناراضی و ۱۷ درصد آن‌ها از طبقه اجتماعی بالا بودند. ۶۸.۵ درصد پرستاران، ۶۶.۳۲ درصد کارشناسان رادیولوژی و آزمایشگاه، ۴۸ درصد کارکنان ستادی و غیر ستادی و ۳۱.۴۲ درصد پزشکان و مدیران سطح سلامت معنوی بالا داشتند. بیشترین رضایت شغلی به ترتیب در پزشکان و مدیران، کارشناسان آزمایشگاه و رادیولوژی، پرستاران، و کارکنان ستادی و غیر ستادی بود. همچنین بین سلامت معنوی و رضایت شغلی همبستگی مثبت و مستقیم معنی‌داری دیده شد. فقط بین سن و رضایت از وضع مالی با سلامت معنوی و نیز بین سن با رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی‌داری مشاهده شد.
یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر رفتار سازمانی، رضایت شغلی کارکنان است. معنویت و سلامت معنوی کارکنان از عوامل جدایی‌ناپذیری است که بر ارتقاء رضایت شغلی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. هدف این مطالعه تعیین همبستگی سلامت معنوی بر رضایت شغلی کارکنان می‌باشد.
انتهای پیام
http://www.inot.ir/?p=366816
